«محمد كاظم‌پور» عکاس مجمع تشخیص مصلحت نظام از معدود افرادی است که چهار سال پیش توفیق این را داشتند که " فدك فاطمه" را ببینند و غربت اهل بیت(ع) را از نزدیک لمس کنند...

وی اینک و به مناسبت سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) با نوشتن خاطره‏ای کوتاه از حضورش در فدك، تصاویری را برای اولین بار در خبرگزاری ابنا منتشر کرده است.

به قلم: محمد کاظم پور

از روزی كه دوربين به دست گرفتم و از دريچه عدسی آن نگاهی متفاوت‌تر از چشمان خويش به محيط اطراف و صحنه‌ها و اتفاقات افكندم، تاكنون كه چهار سال از رؤيای شيرين حضور در "باغ فدك" مي‌گذرد، هر چه در خاطر و خاطره‌هايم مي‌گردم، صحنه‌هايي غمناك از نخل‌هاي سربريده، ديوارهای فرو ريخته، چشمه‌هاي تقريباً خشكيده و مهم‏تر از همه مسجد در ميان مظلوميت آرميده باغ فدك نمی‌بينم؛ فدکی كه پس از 1400 سال هنوز بوی غربت زهراي مرضيه(س) از بستان و وادي آن به گوش جان می‌رسيد.

 

تصاويري كه در آن سفر بي‌بديل گرفته‌ام، چنان در عمق جانم نشسته‌اند كه تاكنون بارها و بارها نشسته‌ام و به آنان خيره شده‌ام. تمام لحظات آن سفر، مانند این عكس‌ها و حتی مانند خود فدك بي‌نظير بودند؛ مقدمات سفر، همراهان سفر، مسير سفر، راه‏بلد سفر، برگشت سفر و مهم‏تر از همه آنها، يعني زمان سفر، دست به دست هم داده بودند تا باغی را كه در تاريخ اسلام و تشيّع نماد مظلوميت اهل بيت(ع) و حضرت فاطمه(س) است، در پس غبار فراموشی و در لابلاي سنگ‌های كينه بت‌پرستان قريش و كينه‌ورزان بني‌اميه به نظاره بنشينم و عكس‌هايش را به عنوان تحفه سفر براي شيعيان زهرا و علي بياوريم كه:

فدك جام است و ياد فاطمه، مي

كه بايد نوش جان كردش پياپي

فدك جغرافي‌اش پر رمز و راز است

خرابي‌هاي باغش دلنواز است

 

*  *  *

شب قبل از سفر به بقيع رفتم، كه شب شهادت حضرت زهرا(س) بود. به همراه «آيت‌الله هاشمی رفسنجانی» رفته بوديم. زنان بی‌شماري هم بودند و وهابی‌ها و سلفی‌ها ـ برخلاف هميشه ـ آن شب، سنگدل و تنگ‌نظر نبودند.

 

«عرب‌سرخی» مداح اهل بيت(ع)، آن شب مرثيه‌سراي هيأت ايرانی بود. كنار قبر مظلوم چهار امام شيعه روی زمين نشستيم و يك چشم سير اشك ريختيم.

 

عكس‏های آن شب نشان می‌دهد كه چگونه شيعيان زهرا به دنبال قبر بي‌نشانش در بقيع مي‌گردند؛ شبی كه اگر خوب گوش می‌دادی، صدای ناله فرزندان علی(ع) را می‌شنيدی كه به دنبال تابوت مادرشان مي‌رفتند؛ شبي كه برای ما ـ مانند امام ما علی(ع) ـ چون شب عاشقان بيدل شبی دراز بود؛ چون گفته بودند كه فردا به فدك می‌رويم...

*  *  *

صبح علی‌الطلوع، پس از اقامه نماز در جوار تربت آسماني ختمي مرتبت(ص)، به راه افتاديم. از كنار مزار شهدای احد گذشتيم و وارد بيابان شديم؛ بيابانی كه خشك و خالی بود.

پس از 240 كيلومتر راه و گذشتن از سربالايی يك كوه، منظره‌اي سبز ديديم كه اگرچه تابلوي ورودی آن به مسافرانش مي‌گفت: «الحائط ترحب بكم»، ولي كلمه «فدك» در زير آن نبض‌ها را تندتر كرد.

منی كه اصلاً وظيفه‌ام در آن هيأت عكسبرداري از لحظه‌ها بود، در آن لحظه محو كلمه فدك بودم و چشمان آيت‌الله هاشمی كه پلك نمی‌زد. فراموش كرده بودم كه عكاسم، و حتی دوربينی را كه سنگينی‌اش روی دوشم بود را فراموش كرده بودم...

 

از آنجا گذشتيم و ناگهان جاده ما را به جايی برد كه دل شيعيان در شبانه‌روز بارها می‌رود. باغ فدك، باغ حضرت فاطمه(س)...

پيرمردی از اهالی همان جا پيش آمد و با اينكه از مأموران امر به منكر و نهي از معروف وهابي‌ها(!) بود پس از خوش‌آمدگويی به هاشمی رفسنجانی گفت: "هذا بستان فاطمة". در دلم گفتم خدا را شكر كه وهابي يك بار هم كه شده دارد براساس معارف درست اسلام امر به معروف و نهي از منكر مي‌كند.

 

من فقط و فقط عكس می‌گرفتم. می‌دانستم چشم‌هاي شيعيان جهان، مخصوصاً در ايران منتظر عكس‌های من هستند. تا می‌توانستم عكس گرفتم، از چشمه فاطمه، از مسجد فاطمه، از وادی فاطمه، و از بستان فاطمه...

 

 

 

آقای هاشمی رفسنجانی گفت: «می‏خواهم از آب چشمه فاطمه بخورم ». شیخ سعودی و دیگر همراهان گفتند: «این كار را نكنید چون نمی‏دانیم وضع بهداشتی آب چگونه است». آقای هاشمی در حالیكه قطرات اشك در چشمانش می درخشید گفت: « آیا بی سعادتی و حیف نیست كه انسان تا اینجا بیاید و از چشمه فاطمه سیراب نشود؟» ... و این جمله باعث شد كه قطرات اشك چشمان همراهان نیز در چشمه بریزد...

 *  *  *

حالا پس از چهار سال در سالروز شهادت بانوي دو عالم، اين عكس‌ها را نذر اشك چشمان شما مي‌نمايم. دل‌هايتان كه شكست، مرا هم فراموش نكنيد.

 

http://www.alvadossadegh.com/fa/new-news/74-1388-12-05-17-45-54/18150-1391-02-06-04-17-12.html